De Algemene Vereniging voor Liefhebbers van Saarlooswolfhonden, AVLS, werd opgericht in 2006. Ons belangrijkste doel is de Saarlooswolfhond voor de toekomst te behouden.

We zijn een actieve en gezellige club van enthousiaste leden. Allemaal hebben we de unieke schoonheid en het fijne karakter van de Saarlooswolfhond in ons hart gesloten.

Eerst was er maar één vereniging voor eigenaren van  Saarlooswolfhonden in Nederland, de NVSWH. Toen daar in de loop der tijd diverse gezondheidsproblemen de kop opstaken, wilden een aantal leden die problemen bespreken. De NVSWH bepaalt als vereniging de fokcombinatie waarmee een lid mag fokken. Door de heersende kampioenencultuur kwam daarvoor alleen een select groepje honden in aanmerking die aan het ideaalbeeld voldeden. Het gevolg was dat de inteelt enorm was opgelopen en er steeds minder pups werden geboren.

Omdat de fokkerij alleen gericht was op uiterlijke raskenmerken, hielden de leden het gevoerde centrale fokbeleid hiervoor verantwoordelijk. De gezondheidsproblemen intern bespreken bleek echter onmogelijk en een verantwoording van het centrale fokbeleid kwam er niet. Elke discussie werd in de kiem gesmoord. (Meer in de geschiedenis van de Saarlooswolfhond.)

De AVLS werd daarna opgericht om radicaal te breken met deze achterhaalde, van bovenaf opgelegde fokkerij. De nieuwe vereniging vindt dat de gezondheid van de honden altijd op de eerste plaats moet komen en dat de leden zelf moeten kunnen beslissen met welke honden ze fokken. Zonder van bovenaf opgelegd dictaat van een vereniging. Veel liefhebbers van het ras herkenden zich hierin en werden lid. De AVLS is in haar jonge bestaan dan ook verreweg de grootste rasvereniging van Saarlooswolfhonden geworden.

Op de algemene ledenvergadering wordt het fokbeleid vastgesteld. De dekkingen worden getoetst aan ons fokreglement en gepubliceerd. Onze fokkers beslissen zelf over de fokcombinaties die ze willen gebruiken. Maar het leven verloopt niet altijd volgens vooraf opgestelde regels. Soms voldoet een dekking dus niet helemaal aan alle punten van het fokreglement. Dat wordt dan aangegeven bij de dekmelding, omdat we volledig transparant willen zijn.

De AVLS gaat niet op de stoel van de fokker zitten. Wij zijn ervan overtuigd dat iedereen met de beste bedoelingen eigen keuzes maakt en dat de som van die keuzes meerwaarde heeft voor het ras. Zorgvuldig fokken kan echter alleen met een gedegen kennis van de gezondheid van de fokdieren en de foklijnen. Daarom stelt de AVLS alle kennis daarover aan de leden beschikbaar (desgewenst ook aan niet-leden). Er worden ook regelmatig fokkerscursussen gegeven.

We beschikken over een zeer uitgebreide database waarin alle bekende (gezondheids)gegevens van vrijwel de gehele populatie is opgenomen. We willen absolute openheid. Daarom worden de gezondheidsgegevens van alle fokdieren gepubliceerd. Voor een goede genenvariatie heeft de AVLS een openbare lijst van dekreuen opgesteld waar iedereen, lid of geen lid, zijn reu ter dekking kan aanbieden.

Rechtstreeks bij onze fokkers. De AVLS maakt op deze pagina de geboren nesten bekend. De nesten die we verwachten kun je vinden bij de dekmeldingen.

Vraag altijd naar de gezondheidsuitslagen van beide ouderdieren. Onze fokkers laten ze graag zien, want het is het bewijs dat ze zorgvuldig fokken.

Laat de koop bij voorkeur schriftelijk vastleggen. In dit voorbeeld worden de rechten en plichten van beide partijen goed geregeld.

Honden kunnen onmogelijk decennialang én gezond én raszuiver worden gefokt. De inteelt zal dan te hoog oplopen met alle gevolgen van dien. Outcross is het tegenovergestelde van inteelt. Onder streng gecontroleerde voorwaarden wordt druppelsgewijs nieuw bloed in de populatie ingebracht om het ras genetisch gezond en de inteelt beter  beheersbaar te houden. Leidend daarbij is ons plan van aanpak.

Dit proces kost veel tijd en geduld. We zijn er al jarenlang mee bezig. Soms moet er worden bijgestuurd, want elke fokkerij kent tegenslagen, maar we zitten op de goede weg.

Het Nederlands Honden Stamboek (NHSB) was te vergelijken met een afgesloten eiland waar geen nieuwe bewoners meer bijkwamen. Fokkers mochten alleen fokken met honden in het stamboek van het eigen ras. Gevolg: de pups werden na verloop van tijd steeds meer familie van elkaar. Inteelt was nauwelijks te vermijden. In kleine populaties gaat dit proces heel snel. Na grote maatschappelijke druk, gevolgd door heel veel overleg, heeft de Raad van Beheer de deur van het stamboekregister onder voorwaarden op een kier gezet. Sindsdien kan de inteelt in rashondenpopulaties beter worden beheerst. De AVLS is er trots op hierbij een voortrekkersrol te hebben gespeeld. (lees ook: onze doelen)

Ja. De Saarlooswolfhond is over het algemeen een redelijk gezond ras, maar om gezondheidsproblemen zoveel mogelijk te voorkomen, stelt de AVLS in haar fokreglement onderzoek naar erfelijke ziektes in het ras verplicht. De aandoeningen waarop ouderdieren getest moeten worden zijn:

1. Degeneratieve Myelopathie
2. Hypofysaire dwerggroei
3. Oogafwijkingen.
4. Heupdysplasie.

Nee. Op het internet kun je enorme indianenverhalen lezen dat het zo moeilijk is een Saarlooswolfhond op te voeden. In de praktijk valt het best mee. Voorwaarde is dat je als baasje de instincten van jouw Saarlooswolfhond moet respecteren en accepteren. Het is een gevoelige, intelligente en zeer aanhankelijke hond, maar tegelijkertijd kan hij ook behoorlijk eigenzinnig zijn. Een Saarlooswolfhond ziet zijn eigenaar namelijk niet als baas, maar als lid van zijn roedel.

Een Saarlooswolfhond kan heus wel luisteren, maar veel hondeneigenaren vinden dat ze altijd de baas moeten zijn en dat hun hond altijd blindelings moet gehoorzamen. Bij een Saarlooswolfhond werkt dat anders. Je snapt dat of je snapt dat niet. Het gaat bij de Saarlooswolfhond in de eerste plaats om een goede vertrouwensband met zijn baas.  (lees ook opvoeding en karakter en gedrag)

Een Saarlooswolfhond is een sociaal roedeldier en kan zonder zijn roedel (het gezin, de baas) niet gelukkig zijn. Een stabiele, volwassen Saarlooswolfhond kan best een paar uurtjes alleen zijn op voorwaarde dat hij dat als pup heeft geleerd. Vraag de eerste tijd aan familie, buren of vrienden of ze even willen oppassen als de pup (of jonge hond) wat langer alleen moet zijn. Werk je halve of hele dagen en is er dan niemand thuis? Neem een kat! Meer info in opvoeding.

Een Saarlooswolfhond kan behoorlijk oud worden. Twaalf, dertien jaar is meer regel dan uitzondering. Er zijn zelfs Saarlooswolfhonden ouder dan 15 jaar geworden.

Eerst even dit. Een gezonde Saarlooswolfhond moet goed op gewicht zijn. Niet te dik en niet te mager. De vuistregel voor een goed gewicht is dat je de ribben wel mag voelen, maar niet mag zien. Voel je een duidelijk laagje vet op de ribben? Dan is je Saarloosje echt te dik. Afvallen bij honden is net als bij mensen: makkelijk erop, moeilijk eraf.

Er zijn verschillende mogelijkheden of combinaties om je Saarloos te voeden:

Vers vlees. Bevroren kant en klaar vlees (KVV). Ontdooi het een dag van tevoren. Voordeel: de meeste honden vinden het heerlijk. Nadeel: op alleen KVV kan de ontlasting soms erg hard worden. Geef er dan (een handje) hondenbrokken bij. Geef ook wekelijks een vette vis en een gekookt eitje. Schone pens is een ware traktatie. Vuile pens nog meer, maar dat stinkt enorm. Tip: altijd buiten geven!

Zelf klaarmaken. (barfen). Voordeel: je weet precies wat jouw hond binnenkrijgt. Dat geeft veel voldoening. Nadeel: het is behoorlijk bewerkelijk en je hebt een grote vrieskist of -kast nodig.

Brokken. Heel makkelijk is brokken voeren en dat is ook meteen het voordeel. Nadeel: op den duur kan het saai worden voor de hond (en ook voor jou). Op de verpakking moet ‘compleet hondenvoer’ staan. Dan ben je er (redelijk) zeker van dat alle eiwitten, vetten, vitaminen en mineralen er in de juiste verhouding in zitten.

Blikvoer ook wel natvoer genoemd. Voordeel: blikvoer kan lang bewaard worden, handig als je op vakantie bent. Nadeel: hoewel de kwaliteit soms goed kan zijn, bevatten sommige blikvoeren naast veel pulp en smaakstoffen ook dierlijk afval waarvan de herkomst zeer onduidelijk is.

Let op: Geef vlees altijd rauw. Kook, bak of braad het nooit! Vooral kippenbotten worden vlijmscherp als ze zijn gekookt en door de hond kapot worden gekauwd. Dit kan ernstige schade toebrengen aan maag en darmstelsel. Rauwe kippenvleugels, -nekken of -karkas (met het vlees er nog aan) kan geen kwaad. Bestel af en toe een groot runderbot bij de slager voor schone tanden en een frisse adem (maar beslist géén kleine soepschenkel die muurvast kan komen te zitten in de onder- of bovenkaak).

Ook belangrijk: dagelijks voldoende fris en schoon drinkwater!

Geef nooit koehoefjes! Dit verteert niet in de maag en als het vast komt te zitten in de darmen, kan het de dood tot gevolg hebben. We spreken uit ervaring! Geef ook liever geen gedroogde bullenpezen en dergelijke. Hoewel de kans klein is, kan je hond erin stikken. Geef liever zachtere snacks zoals af en toe een pensstaafje of een blokje schapenvet. Daar zijn ze dol op.

Geef ook nooit varkensvlees of varkensbotten. Het kan het Aujeszky virus bevatten. Dat is absoluut dodelijk voor honden. Laat je hond ook geen kattengrit eten! Dat vormt een taaie bal in de maag en kan jouw hond het leven kosten. Sommige etenswaren en dranken zijn giftig voor honden en soms zelfs dodelijk. Op het internet is meer informatie hierover te vinden.

Als je mee wilt helpen de toekomst van het mooiste Nederlandse hondenras veilig te stellen, word dan lid van onze gezellige en actieve club. Je hoeft echt geen eigenaar van een Saarlooswolfhond te zijn. Iedereen is welkom. Je moet natuurlijk wel onze uitgangspunten onderschrijven.

Klik hier als je lid wilt worden.

Jazeker. Klik hier. Je krijgt zo snel mogelijk antwoord.