Epilepsie

Wat is epilepsie?
Epilepsie is een aanvalsgewijze prikkeling van zenuwcellen in de hersenen, waardoor een tijdelijke verstoring van de hersenfunctie optreedt. De toevallen kunnen sporadisch optreden, maar het is ook mogelijk dat deze vaker terugkeren of in aantal toenemen. Bij de meeste honden met epilepsie treedt de eerste aanval op bij een leeftijd van 1 tot 3 jaar. Er zijn verschillende vormen van epilepsie. Bij primaire epilepsie komen epileptische aanvallen met bepaalde kenmerken steeds terug. Eén epileptische aanval is dus nog geen epilepsie. Ook hebben niet alle aanvallen de kenmerken die bij ‘echte’ epilepsie passen.

Hoe ziet een aanval eruit?
Meestal heeft de hond gedurende enkele minuten verkrampingen en heftige fietsbewegingen, naast schuimbekken en het laten lopen van de urine of ontlasting. Maar een aanval kan zich ook beperken tot een deel van het lichaam. Dan spreekt men van partiële epilepsie. Een typisch voorbeeld hiervan is het kop schudden bij de Engelse Bulldog. De aanval beperkt zich tot de kop, de rest van het lichaam doet niet mee.

Komt epilepsie bij de Saarlooswolfhond voor?
Ja, helaas is bij enkele Saarlooswolfhonden ook epilepsie geconstateerd. Deze film laat zien hoe de AVLS epilepsie bij de Saarlooswolfhond in kaart brengt en hoe de vereniging hiermee omgaat:

Wat is de oorzaak?
Dat is niet duidelijk. Epilepsie wordt een zogenaamde multifactoriële ziekte genoemd. Het ontstaat waarschijnlijk door een erfelijke aanleg, maar ook de leefomgeving en de leefwijze kunnen een rol spelen. Bij primaire epilepsie kunnen echter – ook na uitgebreid onderzoek – geen lichamelijke afwijkingen worden gevonden. Daarom is dit voor zowel dierenartsen als eigenaren een zeer lastige aandoening, omdat er geen eenduidige oorzaak kan worden aangetoond.

Is er een gentest beschikbaar?
Nee, een gentest is helaas niet beschikbaar. Op dit moment wordt overal ter wereld door verschillende universiteiten en laboratoria gezocht naar genen die verantwoordelijk kunnen zijn voor primaire epilepsie. Het DNA van lijders, ouders en gezonde broers en zusters wordt met elkaar vergeleken. Wellicht is de uiting van de ziekte verschillend bij ieder ras, wat alles nog ingewikkelder maakt.

Is epilepsie te genezen?
Nee. De ziekte is vaak wel met medicijnen onder controle te krijgen. Bij zo’n 80% van de gevallen is standaardmedicatie succesvol. In de overige 20% moeten bepaalde medicaties gecombineerd worden en bij sommige honden slaat jammer genoeg geen enkele medicatie aan. In een aantal gevallen werd ons gemeld dat na sterilisatie van de hond de aanvallen afnamen in aantal en hevigheid nadat was gebleken dat medicatie geen of weinig succes had. Als niets helpt moeten de honden soms op jonge leeftijd worden geëuthanaseerd als de aanvallen te ernstig en ondraaglijk worden. Vanzelfsprekend is dit een enorm emotioneel gebeuren voor de eigenaren van de hond.

Wat kan een eigenaar doen?
Bezoek altijd de dierenarts als je hond de symptomen van epilepsie vertoont. Eventueel kan hij je doorverwijzen naar een gespecialiseerde kliniek. Als het enigszins mogelijk is, maak dan filmopnamen van een aanval met een mobiele telefoon. Dat kan voor de artsen erg behulpzaam zijn bij het gericht stellen van de juiste diagnose. In de fokkerij zal met erfelijke epilepsie rekening moeten worden gehouden.

Wat doet de AVLS?
In het fokreglement van de AVLS is het verboden met lijders aan ernstige erfelijke afwijkingen te fokken. Daaronder valt ook epilepsie. We brengen zoveel mogelijk de gevallen in kaart en proberen met outcross (nieuw bloed) defecte genen in de populatie te vervangen door gezonde genen. Van lijders wordt bloed afgenomen dat wordt opgestuurd naar de Universiteit Utrecht, waar dr. Paul Mandigers de specialist is op dit gebied. Zo wil de AVLS een bijdrage leveren aan de onderzoeken om het gen (de genen) te vinden.

Lees hier meer over epilepsie…